مصطفی غفاری: بهار و تابستان، برای بسیاری از ما فصل سفر کردن است؛ خواه سفر به شهر یا روستای بومی خودمان باشد و خواه به جاهایی دیگر و یا مقاصد جدیدی که اولین‌بار است آن‌ها را می‌بینیم. توصیه همیشگی اهالی فکر و قلم، این است که پیش از مسافرت یا دست‌کم حین سیاحت، خواندن سفرنامه‌ها را از یاد نبریم؛ چون هم حس‌وحال سفر را بیشتر می‌کند و هم اطلاعات و تجربه‌های دیگران را به ما انتقال می‌دهد.
اما فراتر از این‌ها، یک پیشنهاد ویژه اهل سفر دارم؛ فرقی نمی‌کند که یک مسافر معمولی باشید یا یک سفرکننده حرفه‌ای؛ «هنر سیروسفر» نوشته آلن دوباتن را از دست ندهید. تخصص اصلی او فلسفه است و با کتاب‌هایی مثل «تسلی‌بخشی‌های فلسفه» و «یک‌هفته در فرودگاه» درزمینه فلسفه کاربردی شهرت جهانی پیدا کرده است؛ اما Art of Travel که «گلی ترقی» آن را در فارسی به هنر سیروسفر ترجمه کرده، واقعاً به مخاطب می‌آموزد که سفر چه لایه‌های جالب توجهی دارد. درواقع درک ما را درباره کنش سفر، عمیق‌تر می‌کند و نشان می‌دهد که حتی ناخودآگاه می‌توانیم چه بهره‌های فکری نابی از سفرمان ببریم. هنر سیروسفر یک وجه خوب فرامتنی هم دارد؛ چون نشان می‌دهد چگونه باید فلسفه را به زندگی وصل کرد و کاربردی اندیشید. درواقع یک سبک یا الگوی متفاوت از کتاب‌نویسی است؛ البته شاید فراوانی اعلام و اسامی خاص ملال‌آور باشد یا پیچیدگی‌های ترجمه، خواننده را به چالش بکشند؛ ولی اگر دلسرد نشوید و ادامه بدهید، مطالب خوبی دستگیرتان خواهد شد.
