محمدرضا زائری: همه ما فارغ از تمام اختلاف‌نظرها در یک نقطه مشترک هستیم و آن اشتراک در پذیرش اصل وجود یک جنگ و جبهه سیاسی متقابل است که تردیدی در آن نیست.
حجت الاسلام محمدرضا زائری؛ مدیر مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی در نشست بزم اندیشه که به همت مؤسسه خدمات مشاوره‌ای جوانان و پژوهش‌های اجتماعی آستان قدس رضوی برگزار شد، به موضوع «دشمن‌شناسی فرهنگی» پرداخت. وی با اشاره به تفاوت‌های جنگ سخت و نرم اظهار داشت: در گذشته جنگ سخت محسوس و ملموس بود، اما اکنون دشمن به‌جای کمترین هزینه مادی کاری می‌کند تا افراد خود با میل و رغبت برای تأمین خواسته‌های او اقدام کنند. درحقیقت اتفاقی که در جنگ نرم رخ می‌دهد، همین است؛ دشمن چنان نرم عمل می‌کند که افراد با رضایت و رغبت به دور از هرگونه اجبار و هزینه مادی، کالاهای تبلیغاتی و فیلم‌های هالیوود را مصرف کنند.
مدیرعامل مجتمع فرهنگی سرچشمه در ادامه گفت: به‌عنوان نمونه در مورد حجاب شاهد بودیم، کاری که رضاخان با زور و اجبار موفق به انجام آن نشد، جنگ نرم توانست به انجام برساند. در این میان از نقش پررنگ فیلم‌ها، سریال‌ها و آگهی‌های بازرگانی نباید غافل شد. اینکه سال‌ها در فیلم‌ها و سریال‌ها بانوان چادری همواره در نقش بانوان فقیر و بی‌سواد و بانوان مانتویی در نقش افراد پول‌دار و متجدد نشان داده شوند، این‌گونه به مخاطب القا می‌کند که زیبایی و پیشرفت در محجبه‌بودن نیست.
حجت‌الاسلام زائری در ادامه ضمن بیان ایرادهای محصولات فرهنگی موجود در کشور گفت: همین‌ها هستند که تربیت کودکان ما را شکل می‌دهند. گاهی یک فیلم داخلی با اینکه شئونات اسلامی به‌ظاهر در آن رعایت شده است، مبانی توحیدی ما را نابود می‌کند، درحالی‌که یک فیلم خارجی که ارزش‌های اسلامی در آن کم‌رنگ‌تر است، می‌تواند حامل پیام مثبتی باشد؛ متأسفانه مشکل ما این است که به ظاهر بیشتر اهمیت می‌دهیم، اما واقعیت آن است که اتفاق بد فرهنگی در باطن و بی‌سروصدا درحال رخ‌دادن است و فرد به‌گونه‌ای به اسارت درمی‌آید که خودش هم از آن باخبر نیست.
این کارشناس دینی در بخش دیگری از سخنانش گفت: سؤال این است که آیا ما اجازه داریم در مقابله با دشمن از هر ابزاری استفاده کنیم؟ نه این‌گونه نیست. دشمن در دست‌یابی به مقاصدش از ابزاری چون جاذبه‌های جنسی و خشونت نیز بهره می‌برد؛ درحالی‌که این موارد جزو خطوط قرمز ماست؛ همان خطوط قرمز تعریف‌شده در جنگ حقیقی در جنگ مجازی نیز وجود دارد.
وی در ادامه به مفهوم جنگ مجازی پرداخت و گفت: جنگ مجازی؛ یعنی ورود مخلصانه ما برای یاری دین خدا در عرصه مجازی. در جنگ حقیقی دشمن مرز خاکی را تصرف می‌کند، اما در جنگ مجازی مرزهای ذهنی را درمی‌نوردد. در جنگ نرم و در تقابل معنوی و فرهنگی خانواده نابود می‌شود. آمار طلاق جامعه ما نشان می‌دهد دشمن بمب نینداخته، اما با ابزار و وسایل مختلف کاری کرده که خانواده نابود شود؛ چراکه نابودی همه چیز در گرو نابودی خانواده است؛ اینکه در روایات تأکید شده دو رکعت نماز فرد متأهل بهتر از ۷۰رکعت نماز فرد مجرد است، ناشی از اهمیت تشکیل خانواده است، زیرا اگر ازدواج از بین رفت، نماز هم دیگر اثری نخواهد داشت. در جنگ نرم خانواده نابود می‌شود، خانواده که نابود شود، همه چیز نابود می‌شود. چرا در روایات ما آمده است، کسی که ازدواج می‌کند، نصف دینش کامل می‌شود؟ دشمن قصد دارد این نهاد را از بین ببرد، حال اگر من فهم فرهنگی داشته باشم، متوجه می‌شوم که باید روی استحکام خانواده کار کنم.
وی با اشاره به معنای جهاد فرهنگی تصریح کرد: جهاد فرهنگی؛ یعنی مقابله با همان سلاحی که به ما حمله شده است. در آیه مبارکه می‌فرماید: «و اعدوا لهم ماستطعتم من قوه؛ هرچه می‌توانید سلاح آماده کنید.» اگر دشمن بازی رایانه‌ای درست می‌کند، شما باید بازی رایانه‌ای تولید کنید، اگر رمان منتشر می‌کند، شما هم رمان منتشر کنید.
حجت‌الاسلام زائری در زمینه اولویت‌های رویارویی با دشمن در عرصه فرهنگی نیز اظهار داشت: نخستین اولویت، مهندسی معکوس است. کار مهم در این مسیر، شناخت دوست و دشمن از یکدیگر، مرزبندی با دشمن و شناخت دشمن و ابزار و حیله‌های اوست. براساس فرمایشات رهبر معظم انقلاب، ما خطوط قرمز مشخصی داریم و هرکسی در آن سوی خطوط قرمز ما قرار گیرد، دشمن و دیگران حتی اگر خطا و لغزش‌هایی هم داشته باشند، اما مشمول این خطوط نشوند، دوست هستند.
این پژوهشگر و فعال فرهنگی در ادامه افزود: باید ببینیم دشمن روی چه چیزی تمرکز می‌کند. میخائیل میلیشتاین، یکی از پژوهشگران مرکز امنیت ملی اسرائیل می‌گوید: «برتری اسرائیل نیاز به یک جنگ صبورانه درازمدت و بسیار پنهان دارد که فقط بر شکستن قدرت نظامی مقاومت تمرکز نکند، بلکه برعکس تلاش ما در این مرکز باید این باشد که مراکزی را که اندیشه‌ها در آن تبلور پیدا می‌کند، نابود کنیم و در این خصوص رسانه‌ها، نهادهای آموزشی و … باید نابود شوند.»؛ یعنی دشمن به‌طور رسمی اعتراف می‌کند که نباید عجله کرد، زیرا کار فرهنگی بلندمدت است.
