دکتر سید محسن اصغری، استاد یار دانشگاه فردوسی است و روانشناسی کودک، خانواده، مشکلات کودکان، فرزند پروری، بازی درمانی، کارگاههای آموزشی از تخصصهای وی است. با توجه به برگزاری جلسات تربیت جنسی با تلفیقی از آموزههای دینی در موسسه جوانان آستان قدس رضوی گفتگویی را پایگاه اطلاع رسانی موسسه جوانان آستان قدس رضوی در خصوص این موضوع با ایشان داشه است.
الگوی مناسب نداریم
از همان اول میرود سر اصل مطلب و این طور شروع میکند: مهم ترین مسئله نداشتن یک مدل برای تربیت جنسی به همراه آوردههای دینی است چیزی که نیاز ضروری جامعه ما است و هنوز حرکت قابل ملاحظه ای در این راستا صورت نگرفته است.
در خصوص رویکردهای غربی و در مورد مسائل جنسی میگوید: غربیها خوب پیش رفتند ولی نگاهشان به مسائل جنسی نگاه محدودی است و به درد جامعه ما نمیخورد. مارشال ریو یکی از متخصصان انگیزش و هیجان است و میگوید: نیاز جنسی یک نیاز زیستی، روانی، اجتماعی و فرهنگی است و با توجه به این صحبت ما باید دقت بیشتری داشته یاشیم که هر فرهنگی باید بافت تربیت جنسی و راهبردها و تدابیر ویژه خود را داشته باشد و ما متاسفانه یک الگوی مناسب نداریم و هدف مرکز تخصصی مشاوره و پاسخگویی موسسه جوانان آستان قدس از برگزاری این جلسات، الگوی تربیت جنسی دینی است که ما در این سلسله نشستهای تخصصی ، آن را به صورت قطره چکانی مطرح کردیم . ما باید یک الگوی جنسی خانواده محور و مبتنی بر رشد تربیت کودک داشته باشیم تا از آسیبهای جنسی و سوء استفاده جلوگیری شود و ما این کار را از طریق آموزش مستقیم جنسی به فرزندمان انجام نمیدهیم بلکه خانواده ها باید توانمند شوند تا بتوانند تربیت جنسی درستی برای فرزندشان داشته باشند.
مهمترین مربی خانواده است
از وی در مورد تفاوت آموزههای جنسی درون دینی و غیر دینی میپرسم و این طور پاسخ میدهد: اولین تفاوت در این است که دین به انسان ، نگاهی چند بعدی و چند ساحتی دارد ولی در نگاه علم مصطلح غربی ، انسان به عنوان یک ماده است که به دنیا میآید و از دنیا میرود و ساحتهای دیگری ندارد ولی در دین ما بخشی از نگاه ، جسمانی است که با علم مشترک است و بخش دیگر معنوی است. علم پایان زدگی انسان را مرگ میداند ولی دین اینطور نیست ومرگ را حیات جاودانه می داند.
لذا نگاه دین به انسان و نیاز جنسی هم متفاوت است. نیاز جنسی در علم از جنس لذت بردن است ولی در نگاه دین نیازجنسی در یک چهار چوب کلی به انسان موهبتی است که ارزانی شده است که هم از حیات معنوی و هم مادی خود بهره مند شود.
از اهمیت افرادی که در تربیت جنسی برای فرزندان نقش دارند میپرسم و با قاطعیت میگوید: مهمترین مربی خانواده است و این خانواده است که باید غنی شود و در کنار آن مسئولان مربوطه از جمله آموزش و پرورش و مبلغان دین، مشاوران و روانشناسان ، قابل اهمیت هستند و باید افراد بدانند قبل از ازدواج و انتخاب همسر باید در معرض آموزش قرار بگیرند تا وقتی که فرزند دار شدند ، تربیت جنسی درستی داشته باشند.
تازه شروع راه هستیم
وقتی از سطح آگاهی خانوادهها در امور تربیت جنسی میپرسم با تاسف سری تکان میدهد و میگوید: متاسفانه خانواده ها تا اکنون در معرض آموزش و توانمند سازی قرار نگرفته اند و لذا ابهام و مشکل زیاد دارند و به همین اندازه در خصوص این مسائل اشتباه هم زیاد میکنند و با برخوردهایی مثل خشونت، پاسخ ندادن به سئوالات فرزندشان ونادیده گرفتن مشکلات و ناآگاهی هایشان ، به طور ناخواسته فرزندانشان را در معرض سوء استفاده قرار میدهند.
این مشاور مرکز تخصصی مشاوره و پاسخگویی موسسه جوانان آستان قدس و استاد دانشگاه و صاحب نظر در مسائل تربیت جنسی نوجوان و جوان از حضور مشاوران و نقش آنها در تربیت جنسی چنین میگوید:
مشاوران آموزش دیده و تربیت شده بسیار لازم هستند چون خیلی وقتها خانواده ها در مسیر تربیت فرزند به مشاوران رجوع می کنند و باید فضا را مهیا کنیم تا مشاوران به سمت خانواده بروند و آموزش را در حریم حقیقی و حقوقی خانواده ارائه بدهند و خدای نکرده آموزههای غیر دینی را به خانوادهها ارائه ندهند.
در خصوص ضرورت این نشستها میپرسم و این طور پاسخ میدهد: توانمند شدن و مسلط شدن یک فرایند است و این جلسات بستر خوبی است که مرکز تخصصی مشاوره و پاسخگویی جوانان موسسه ، در اختیار مشاوران و مربیان در قالب حدودا ۵۰ ساعت آموزشی گذاشته است و به اضافه تحقیقاتی که خود مشاوران و مربیان در خلال برگزاری جلسات دارند این میتواند تاثیر بسزایی داشته باشد.
او خاطر نشان میکند این برنامه برای شروع و توانمند سازی آغازین، برنامهای مناسب است ولی کافی نیست و باید تداوم یابد وی در ادامه میگوید: من از مدیران و کارشناسان و همکارانم در مرکز تخصصی مشاوره و پاسخگویی موسسه جوانان تشکر میکنم. وارد حوزه ای شدند که مورد نیاز ما است ولی کافی نیست. متاسفانه ما در قسمت ایجابی ، دانش و مهارت و بسته های آموزشی کافی و مناسبی تا کنون برای تربیت جنسی نداشتهایم و همه ما در قسمت سلبی احساس خطر می کنیم چون تهاجم فرهنگی صورت گرفته است. این واقعا شروع و ابتدای راه است و نیاز به گسترش و توجه به بخشهای دیگر هم محسوس است.
ریحانه بناءزاده