بوی خوش چسب و چوب، صدای اره و سوهان‌‌کشی‌های روی چوب و دانش‌آموزانی که با قدرت بدنی در حال زیباسازی چوب هستند.
کلاس معرق با حضور ۸ هنرجو یا همان دانش‌آموزان ۱۳ تا ۱۵ ساله برگزار شده است و آقای ابراهیمی از معلمان پیشکسوت در رشته فنی و حرفه ای استاد این کلاس است.
از ایشان در مورد مباحث این کلاس میپرسم؛ او میگوید معرق، مشبک و قطعه بری مباحثیست که هنرجویان پس از طی این کلاس آن را فرا می گیرند.
وی که اولین سالیست که در این کلاس ها شرکت میکند میگوید من فکر میکردم سن بچه های کلاس بیشتر باشد چرا که این هنر نیاز به نیروی بدنی بیشتری دارد.
آقای ابراهیمی به ویژگی هایی که رشته معرق لازم دارد، اشاره می کند و ادامه می‌دهد: خلاقیت و علاقه‌مندی و پشتکار شرط بسیار مهمی برای موفقیت در این رشته است.
او تاکید میکند من برای ایجاد انگیزه از کارهایی که خودم در گذشته انجام داده ام به کلاس می‌آورم و در مورد آنها با بچه‌ها گفتگو میکنم.
حسین صمدی نوجوانی ۱۴ ساله است؛ او می گوید که از این رشته هیچ اطلاعی نداشتم و فقط برای حس کنجکاوی آمدم جالب اینجاست که با تاکید آقای ابراهیمی او یکی از شاگردهای خوب کلاس است و قرار است همکاری بیشتری با آقای ابراهیمی انجام دهد.
از او می پرسم که معرق چه حسی دارد که میگوید من وقتی طرحی را اجرا میکنم در آخر کار از خودم حس رضایتی دارم که بسیار حس خوبیست؛ احساس مفید بودن دارم.
حسین از اهمیت حمایت خانواده می گوید که ممکن است من در دبیرستان رشته فنی و حرفه ای بروم اما خانواده رضایت ندارند و مسلما برای موفق شدن من، آنها باید حمایت کنند.
او میگوید به نظر من معرق قشنگ تر است و برای موفق شدن در آن دقت و مهارت بسیار مهم است.
از آقای ابراهیمی میپرسم که معرق و مشبک چه تفاوتی با هم دارد که می گوید: معرق کنارهم قرار گرفتن چوب‌هایی با رنگ طبیعی و ایجاد طرحی خاص است و مشبک حروف‌بری است.
با خودم فکر میکنم اگر همه خانواده ها فرزندانشان را در تابستان های دوران تحصیل در کلاس های متفاوتی ثبت نام کنند واستعدادهای آنها شکوفا شود قطعا موقع انتخاب رشته همه شاگردان رشته ریاضی و تجربی را برای مهندس و دکتر شدن انتخاب نمی‌کنند؛ بدون شک این کشور برای پیشرفت به هنرمندان و افراد فنی در حرفه های مختلف نیاز دارد
